8??0?? lat minęło od chwili, gdy Naczelny Wódz podpisał rozkaz o przemianowaniu Związku Walki Zbrojnej w Armię Krajową. Staliśmy się armią, która skupiła w swoich szeregach setki tysięcy Polaków gotowych do walki o niepodległość Ojczyzny. Dziś pozostała nas garstka spoglądających na rzeczywistość z wyżyn sędziwego wieku, dumnych z dokonań, ale też zatroskanych o przyszłość naszych dzieci, wnuków i prawnuków.

O formację naszego pokolenia zadbali rodzice, nauczyciele, instruktorzy harcerscy. Dobrze nas przygotowali do zadań, które podjęliśmy w czasie wojny. Przysięgaliśmy wiernie i nieugięcie stać na straży honoru Polski i nic się w tym względzie nie zmieniło. Nie zmienił tego ostatni rozkaz generała Leopolda Okulickiego rozwiązujący Armię Krajową. Nakazywał nam prowadzić dalszą działalność ?w duchu odzyskania pełnej niepodległości Państwa i ochrony ludności polskiej przed zagładą? oraz wyznaczył nam rolę przewodników Narodu. Główne cele zostały osiągnięte. Polska uzyskała suwerenność, a Polacy przetrwali jako Naród. Ciągle jeszcze poczuwamy się do obowiązku duchowego przewodniczenia naszemu Narodowi. Staramy się wypełnić ten nakaz, czując moralne wsparcie ze strony ludzi, którzy na co dzień okazują nam szacunek i deklarują przywiązanie do ważnych dla nas wartości.

Żyjemy w niespokojnych czasach. Pandemia zabrała wielu drogich nam ludzi. Nad wschodnią granicą zbierają się ciemne chmury i kwestionowane jest prawo europejskich narodów do suwerenności.

Z niepokojem zapytujemy, czy przetrwa Polska jako niepodległy byt? Czy uda się zapewnić trwałe bezpieczeństwo naszym obywatelom i ustrzec granice przed zewnętrznym zagrożeniem?

Odpowiedzi udzielicie Wy, Młodzi. Wszystko zależy od Was. Od Waszej determinacji i przekonania, że warto podjąć trudy w służbie dla Ojczyzny.

Prosimy Was o to, byście Jej dobrze służyli, żebyśmy mogli odejść z poczuciem, że pozostawiamy kraj w dobrych rękach. Chcemy wierzyć, że nasi koledzy nie zginęli na darmo, że Polska, o którą walczyli, będzie trwać i rozkwitać szczęściem Jej obywateli. Wasze wysiłki przełożą się na wspólne dobro, ale żeby tak się stało, musicie pamiętać o tych, którzy w imię wspólnego dobra poświęcili życie. Ziemia usiana jest mogiłami naszych towarzyszy broni. Żegnaliśmy Ich: w gruzach Warszawy, w lasach Wołynia i Wileńszczyzny, na mokradłach Polesia, na Zamojszczyźnie i w Górach Świętokrzyskich. Jakże wielu potem skonało w kazamatach Rakowieckiej, na zamku w Lublinie i w innych komunistycznych więzieniach. Ginęli w imię Niepodległej Rzeczypospolitej.

Pamiętając o Nich i pamiętając o nas ? ostatnich żołnierzach Armii Krajowej, zachowajcie Polskę dla przyszłych pokoleń, o to Was prosimy, my Weterani Armii Krajowej.

NIECH ŻYJE POLSKA ?? ?

Źródło: Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych